Ağarsa saçlarım
Hiç gülmese şu hicran
içinde ki kalbi yadlarım

Söyle niye sussarım,
gözyaşlarımı sessizce
sahibi için bırakırım

Nar
içinde ufkum ağarır,
nutkum nasıl bir baharın
lahzasında nefes alır

Hazan
içimde biter yanarım,

Hicranın
sahnesinde nefeslenen
bir firkat—i sevdayım

Söylesem
ne tesiri olacak

Feyzden
ari nefesim nasıl,
aşkın vicdanı olacak

Düşündükçe
içimin daralması

Sanki
izanımda dinmeyen
bir korku yaşatacak

Aklım
elhak şaşacak

Solmaya
yüz tutan umutlarım
söyle ne zaman kapımı çalacak

Aşk,
hakikatin
ve ruhun inhisarında

Ufkuma
acıyıp kırılan kanatları
vecdine kavuşturacak

Derdime
vakıf olan kimdir

Nasıl bir
hicranın naibidir

Ruhumdan
nükseden nidayı
hisseden ne naif bir ariftir

Suskun
sokaklar boynumu büker,
solan yapraklar
ayetlerin lisanından söz eder

Kitab-ı celili
anlamadan okumak

İzanım
ve iradem adına
ne büyük bir gam ve keder

Mavera
niçin hesabın
vaktinde ki edeptir

Kalbin
dirliğinde ki
ferdir, ruh-i inşirahtır

Ne kadar
bilgi sahibi olsam

İradem
ve aklım için hakikatin
eşiğinde ki nefsimi yoklasam

Tezkiyesi için
bahaneleri sıralasam,

Keyfim
ve hevesim için
her an çıkar yol bulsam

Kimi
aldatırım,
ruhuma ve kalbime

Hangi
yüzle bakar avurum,
pişkinliği nefsimde yaşarım

Ahirin
sedası ruhun icmalinde
ikamet etmektedir

Vicdanın
hiç kesilmeyen
hicran-i ahengidir

Teneşir
ne vakit nefsime seslenir

Vaktin
lahzasında hangi
umudun içinde ruhumu
sessizce beklemektedir

Baht
umut demektir

Kazası
aklın ve iradenin
ihsanında ki nasib-i aşk gerekçesidir

Rabbim niçin
Rahmet ve mağfiret için

Ecrimizi ve
vecdimizi bekleyen
bir sevdanın mihengidir

Aşk,
ruhu ve kalbi
muvazene eden bir şevktir

İnşirah
içinde ki niyetin
vuslatı demektir



Mustafa CİLASUN