Rüzgar gibi olmalıyız biz,

hatta zaman zaman en delisi.

Esip gürleyen bulutlara karışsak da bazen

hiç yükseltmeden bitirmeliyiz bu şiddeti.

Gülmelerimiz havadaki ahenkten hiç gitmemeli

Uzun suskunluklarımız olduğu vakit

bir an durup gülümsemeli,

o anlarda bir daha sevmeliyiz birbirimizi.

Rüzgar gibi olmalıyız biz

kimselerin görmediği,

hissetse de görmenin elden gelmediği.

Rüzgar gibi olmalıyız biz

Yine ele avuca sığmayan iki kişi...


Bu mümkün olmazsa eğer yağmur olmalıyız

bir hazan akşamı bankta oturan iki gencin

tam göz göze gelecekleri vakit biz girmeliyiz aralarına

gülümsemeliler sonra

en az sen kadar hevesli

yağmur gibi olmalıyız

sonra yeniden dönmeliyiz gökyüzüne

bu tutkulu oyun hiç bitmemeli...

gökkuşağıyla süslemeliyiz havaları

kızıl akşamlara bırakmalıyız aşıkları

biz, birlik olmalıyız ışığım her yürekte

biz ’biz’ olmalıyız seninle gökyüzünde.


Cemile SÖNMEZ