ÇIKA GELDİN YAĞMURLA SEN SEVDİĞİM


Yol ararken sisli, dar sokaklarda,
Çıka geldin yağmurla sen sevdiğim.
Kalbim tutsak idi, mor şafaklarda,
Çıka geldin yağmurla sen sevdiğim.

Beden ateşlerde ağır hastaydı,
Resmin avucumda, gönlüm yastaydı,
Hançerin bağrımla, bil temastaydı,
Çıka geldin yağmurla sen sevdiğim.

Bulutlardan tümen tümen aktın sen,
Bir bakışla sahra gibi yaktın sen,
Açtırdığım fallarımda çıktın sen,
Çıka geldin yağmurla sen sevdiğim.

Uçurum mu senin gönlün kıyısı?
Arayıp da sorar, dostun iyisi,
Bozulmuştu sevdamızın büyüsü,
Çıka geldin yağmurla sen sevdiğim.

Şu zâlim yılların bana kastı ne?
Düşürdüler çöl toprağı üstüne,
Çiy toplarken, güz yaprağı üstüne,
Çıka geldin yağmurla sen sevdiğim.

Hüzzam çalıyordu ud ile keman,
Ümidin eriyip, tükendiği an,
Ruhum Âzrail’den dilerken aman,
Çıka geldin yağmurla sen sevdiğim.
Muzaffer KÖNDEL (muzafferkondel)

Güzel bir sevgi şiiri, duygusal dizelerdi, değerli şairi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

çok çok güzel bir şiir.yüreğiniz varolsun.

vesselam

Çok güzeldi başından sonuna kadar haz ve keyif verdi
değerli eserinizi kutlar aşk rahmetinin üzerinizden
eksilmemesi dileğiyle saygılar sunarım..