gözleri denizin derinliklerine dalmış,
dalgın ve de düşünceli bir adam,
belki gelecek, belki de geçmişi,
kim bilebilir ki, daha neyi,
oturmuş da o, sahildeki kayalıklara,
düşünüyordu, dalgın yalnız adam.

Çok, yorgun olduğu,
belliydi, onun halinden duruşundan,
saçları, ağarmıştı ! dağılmıştı,
yüzleri desen kırış, kırış ,kırışık,
daha çok genç, olmasına rağmen,
o sahilde oturan adamın.

belki ki geçirdiği mutsuz zamanlar
onu çok erken, yıpratmıştı,
kim bilir, neyi,
Kim bilir, kimleri,
belki de, sevip de sevilmediğini,
belki de sevgiği tanımadığını,
ya da, zamanı olmadığını,
düşünüyordu,
yıpranmış, o yorgun yalnız adam.

mümkün değil ki, yaklaşıp,
içinde ne yazdığını, açıp okusam,
nedir arkadaş derdin, diye sorsam,
sorsam da, o anlatmaz ki bana,
içinde, ne derdi varsa,
bilmemi, hiç istemeyeceği bir sırsa,
neden anlatsın ki, yabancıya durup dururken,
saklamaya, mecbur olduğu sırlarını.

öyle dalgındı ki, o adam kim bilir,
neyi, neleri düşünür gözünü kırpmadan,
sahilde oturmuş o, ve de yapayalnız,
gözleri ufuklarda, denizin derinliklerinde,
ve de hep düşünceli,
o yapayalnız oturmuş,
bir şeyleri düşünürdü o besbelli.
o, yalnız adam.

dalgındı,
mavi renge, boyanmıştı gözleri,
sanki düşündükleri, onun sevdikleri,
oysa ne gezer yapayalnızdı yaşlı yüreği,
olamazdı ona, sırdaş birileri,
derdini paylaşacak,ve de ağlayacak,
ya da, ağlatacak,
ya da, umut vereceksevdikleri,
yoktu belki de.

belki, bir unutmaya mecbur aşkını,
belki, kaybettiklerini,
belki de, gurbetteki sevdiklerini,
kim bilir, daha, daha kimleri,
düşünüyordu o, yapayalnız,
deniz kıyısındaki, o yalnız adam,
oturmuş da, orada.

bıraktım,
kendi, sessizliğine bıraktım onu,
o sahildeki, yapayalnız adamı,
uzaklaştım yanından, sormadım soru,
soramadım !
düşünceleri ile, baş başa,
varsın otursun o, sahilde yalnızca,
döksün içini, yüreği rahatlasın diye,
ve de, kimseler görmeden,
ağlasın, yüreği rahatlasın diye.

a.yüksel şanlıer