1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1270
Okunma
Pejmurde perişan ruhum bedenden
Çıkmıyor bir türlü,nerde bu ölüm.
Medet umar oldum ben Azrail den
Ecel bile aşk tan daha az zulüm.
Sende benim gibi seversen bir gün
Çıngıraklı yılan bil ki ensende
Gezecek seninle her gece her gün
Kurtuluş yok artık kaçıp gitsende.
Giymiş olacaksın ateşten gömlek
Kor alevler seni hep kavuracak
Belki sende böyle istersin ölmek
İsyanlar ruhunda vücud bulacak.
Gamzeli çehreden çıkan tebessüm..
Ta ki ebediyyen bitmesin sevme
Çağlayıp coşsan da bırak o sevsin
Sen gururla yaşa başını eğme.
Bak sonradan ikaz etmedin deme
Son pişmanlık fayda etmez bilirsin
Sende hata yapıp bana benzeme
Kalbini pençene alır sürürsün.
Ünsal Arslankaya
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz