Anladım ki,
her şey değil direnmek,
olur olmaza karşı mücadele edinmek.
mutlu olmak istiyorsan,
yüreğinin götürdüğü yerde inmek.
acemiysen,
bilmiyorsan eğer hiç bir yeri,
üstelik yabancıysan.
soracaksan birilerine,
hiç de gerek yok...!!

indiğin ilk durakda mı rastlarsın,
bilmem artık özlemlerine.
onlarmı karşılar seni ellerinde çiçeklerle.
onlarmı akıtır hasretin kucağında,
gözlerinden boncuk boncuk yaşlarını...
onlarmı alır ellerinden valizleri,
girer koluna sürüklerler seni
bilemiyorum......!!

bitmez artık bir türlü ,
ilk kavuşmanın heyecanı
yorgunluk olur dizlerinde giderken.
dinlersin artık ondan,
sensiz geçirdiği geçen günlerin hikayesini,
ağlamaklı gelir sesi,
pişmanlığın ötesindedir şimdi yalnızlığın.
gülüşmeler alır sonra
içine gömdüğün hüznün yerini.
beraber devam ederken yola.

çok yabancı gelir sana,
seneler önce elele gezdiğiniz sokaklar.
yabancıdır yol kenarında yükselen binalar.
şaşırırsın neresi buralar derken.
daha önce anılara nokta koyduğun,
evin önünde durursunuz.
açılan kapıdan girdiğinde içeriye..
hemen gözün duvardaki resme takılır
siyah beyaz dırr biraz da küflenmiş.
çerçevesinin tozu bile silinmemiş.
bir burukluğun izleri belirir gözlerinde.
sen bir koltuğa çöküverdiğinde.

yaşamın direnci bu olsa gerek
hayat yeniden canlanır gözlerinde.
bazen bir demet çiçek olur,
bazende bir kadeh teselli için ellerinde.
biter kabuslar uykusuz gecelerinde.
gözlerini kapayıpda yatmaya gördüğünde
yüreğinin götürdüğü yerde indiğinde
mutlu olmayı çok özlersin.......!!

hasan kaya/Mersin


.

.