Yamalı,
Yakaları el dikişi,
Eski palto.
Ve bir baston
Kartal kakmalı.
Babadan kalan
En kıymetli hediye,
En büyük servet
Ahmet Abi’ye

“Baba
Her şey bıraktığın gibi.
Sımsıkı kapalı
Kapılar, pencereler.
Sızmasın diye
Kokun dışarı.
Tozdan bir bulut
Masalar, sandalyeler.
Silinmesin diye
Parmaklarının mübarek izi”

Ahmet Abi
Bir kuş yavrusu şimdi
Uçmayı bilmeyen bir garip kuş
En uzun ağacın
En uzun dalında.
Babasını bekliyor
Gagası gökyüzüne çevrili.
Sesini kendisi bile duymuyor.

“Baba, babam, babacığım!
Cuma ezanı okunuyor
Nerdesin hala?
Duyulmuyor suyun sesi,
Duyulmuyor
Terliğinin şıpırtısı.

Baba, babam, babacığım!
Tut alnıma
Sıcacık elini
Oku, fısıldayarak oku,
Allah’ın adını oku
Sonra üfle
Güz rüzgarı gibi nefesini.

Babamı yaratan Tanrım
Kavuştur beni ona
Hissetmek istiyorum
Yanağımda dudağının nemini.
Hissetmek istiyorum
Saçımda elinin terini”.

Ahmet Abi
Bir kuş yavrusu şimdi
Uçmayı bilmeyen bir garip kuş.