Gurbet ağır gelir boynun bükülür
Gözlerin dolar iki damla yaş süzülür
Burnun sızlar,boğazın düğümlenir çözülür
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Yaşanan güzel günler gelir hatırına
Hüzün çöker mektubun her satırına
Dayanılması zordur gurbetin kahırına
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Çocukların hayali gelir gözünün önüne
Bir çizgi daha çekersin geçen her gününe
Özlemin bir kat daha artar ailene köyüne
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Nerde olursan ol garibanlar ezilir
Gurbet ağır gelir hayattan bezilir
Yemek yersin boğazına dizilir
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Gurbet elde neler gelir garip başına
Kurban olam köyümün toprağına taşına
Kimse bakmaz gözlerinin yaşına
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Yatarsın yatağa gözüne uyku gelmez
Hasta olsan halini hiç kimse bilmez
Gelmişiz dünyaya yüzümüz gülmez
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Güvenilmez kimseye amcana,dayına
Bir kuru ekmek üç beş zeytin düşer payına
Şeker yerine keder atarsın çayına
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Rastlayamazsın tanıdık güler yüze
Neler vermezsin bir ahbapla üç beş söze
Gün batınca yine dönersin öksüze
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Bir demli çay bir sigara yoldaşım
Ne anam var ne babam var ne kardaşım
Gecenin zifiri karanlığıdır tek sırdaşım
Vurgun gibi çöker hasret akşamları

Garip Ramazan’ım gülmez oldu yüzüm
Elden bir şey gelmez böyle yazılmış yazım
Gözümde tüter oldu iki oğlum bir kızım
Vurgun gibi çöker hasret akşamları


Ramazan AKKAŞ
NEVŞEHİR-Tepeköy
10.10.2010