Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim,
Kalan ömrünü hayatımın, yıllara bağlar giderim.
Bir gün şu fani dünyaya elveda der giderim,
Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim.

Gözümü açtığımda dünyaya,karşımda dört duvar,
Sımsıcak kollarında anamın,merhametin âlâsı var,
Girdiğin her kapıdan, nihayet çıkıp gitmek de var,
Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim.

Çocukluk, gençlik derken nasılda geçti bunca zaman,
Yarım kalan işleri tamamlayamadım hiçbir zaman,
Ölüm döşeğinde hayatta,hayata küstüğüm zaman,
Binbir nedâmetle eyvahlar eder giderim.

Dedemi uğurlarken HAKK’a çocuklarım daha çocuktu,
Anam öldüğünde kızım yeni gelin olmuştu,
Babamın tabutunu oğlum omzuna koymuştu,
Yolcuyuz şu alemde musallaya konar gideriz.

Onsekizine gelsin diye yaşım ne günler beklemiştim,
Bereli elbiseyle onsekiz ay ,sonra erkekliği hak etmiştim,
Evlenince mutluğumu bütün köye ilan etmiştim,
Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim.

Hayatın yükünü yüklenince hayatta kalmak için,
Aklar düşmeye başladı saçıma,her gözyaşı için,
Alnıma çizilen çizgiler yolumda ki bir engel için,
Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim.

Koştuğum yolları şimdi nefes nefese yürüyorum,
Dizlerimin gücünü,örümceğin ince ağında görüyorum,
Ölümü kuru bir yatakta beklemekten ürküyorum,
Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim.

Su gibi akıp geçti yıllar,durmak nedir bilmedi,
Gençlikte kuvvetim,olgunlukta aklım zorlukları silmedi
Ölürken Azrail’i baş ucumda hiç kimse görmedi,
Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim.

Azıksız yolculukta ben ne yer ne içerim,
Kabirde sualine meleklerin ,nasıl cevap veririm,
Olmazsa RABB’imin merhameti,mahşerde ne ederim,
Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim.
*
Bir ömrü üçü beş,beşi on yapmakla geçirmişim,
Altmış yılı,altmış yalana nasıl da değişmişim,
Bir kefeni,bir kefeni bile üç kişiyle giymişim,
Yolcuyum şu alemde durmam,durmam giderim.