yeri geldi söylüyorum kan grubum A Özlem pozitif
doktorlar hemşireler şaşırmasın
sivrisinekler şaşırmasın
ben hayatta bir kez şaşırdım günümü, seninle uyanınca ilk
düşlerimi dağa kaldırdın, kanıma işledin, yangın çıkardın
n’apalım senin huyun da böyle
onca bok çuvalının yanında ipekböceği olmak
ilkyardım çantası olmak, dalgakıran olmak
senden önce turnayı gözünden vurmak kim
kıvırcık saç sokağı kim
ben konserve kutularıyla, kuru ekmekle,
bozuk paralarla büyüdüm
büyüdüm adam olmadım ben oldum
iyi ki ben olmuşum yahu aferin bana
çok şeyde gözüm yok, kalabalık öpüyorsun yetiyor
ilk öpüşmemizde yoksulduk, birkaç kişiydik
sen
ben
elimizde birer tane dondurma
çekingenliği de ekle virgülden sonra, küpelerini de
topu topu bu kadardık

şimdi azdık mı, hoppa şina şina nay şina nay nay
şina nay yavrum şina nay nay
sonra mavi dönemi Picasso’nun
bir cigara içimi
sabahçı kahveleri sonra
dut ağaçları
onlarda gözüm yok, beni anlıyorsun yetiyor
bir takım elbise gibi bakmama peşindeyiz dünyaya
ütülü pantalon, temiz gömlek, ceket kravat toplamı olarak
yaşamama peşindeyiz
yeri geldi söylüyorum
çok şeyde gözüm yok, sen varsın yetiyorsun palyaço olmaya
elimizden geleni yapalım güzelim, bütün insanlar gülsün
Afrikalı çocuklar, hamallar, kötü kadınlar
hapistekiler
üzgün yüzlüler gülsün

yeri gelmişken
palyaçolara en içten selamlar sevgiler