Zahirde
sukut halindedir

İki surun
içinde derlenmeyi
bekleyen sanki ümittir

Düşünmek
niye kalbi muvazene
için zarurettir

Ruh niçin
sessizliğin ilmiden
kal eden dinmeyen seyri serdir

İki kulak
dinmemeyi ister
Nefsin ne kadar da dirense
zan yüreğini hapseder

Asabiyet neden
tefekkürü perdeleyen
ve kalbi yıldıran bedel

Akıl ve izan
hesabın rahlesinde yazılan
kitabın ecrinde nükseden seher

Umut, kalbin
sevday-ı nazarıdır
Ruhun kadrinden
kelam eden hissiyatın bahtıdır

İrade
ne muazzam bir sanatın
saadetinde ki azmi şahikasıdır

Beşer, insan
olmaya namzet bir figandır,
kulluk için ram olan hicrandır

Dil
ne kadar gayret
etse yinede nafile

Ruhun ve
kalbin sedasından ceht
etmezse kim için bekleyen bela

Nefsin
terbiyeye muhtaç hali
zaten her akıl için aşikâr olan seda

Yoksa
zafiyetler hüccet ister,
hata ve sevaplar lahzadan
medet bekleyen inkıta

Yazmak,
halin şehri için ecirdir

Nefs adına
dile gelen ne varsa,
ibretin mizanında ki ahenktir

Nazar eden
hangi yürek öteden
arî olan bir nefestir,
yoksa hesap beyhudemidir

Ruhun
sahibi kulundan
ne beklemektedir,

Hidayet
en makul olan
bir aşk-ı gerekçedir

Ne kadar
kal etsem,
figan dinmiyor

Hülasa
edilmek istenen hak ve
hakikat kalbi inşirahı bekliyor

Aşk,
ne latif bir esindir,
hangi lisanın feyzinden
şevk bahşeden sığadır isteniyor

Nafile yere
yazmak ruhum için ağır geliyor,
vaktin şahitleri umut içinde bekliyor

Mustafa Cilasun