0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1138
Okunma
Seni yok etmeye ne zaman yeltensem, sızısını unutamayacağım türküler yakıyorsun çığlık çığlığa. Güftelerinde kayboluyorum tekrar vuruluyorum senin güzelliğine, sığıyorum koynuna umutsuzca. Her karabasanımda yanımda buluyorum bir sen terk etmiyor, yormuyor, sorgulamıyorsun. Varoluşunun sevincini hep ikimiz yaşıyor, mahzeninden günü geçmiş şaraplar kaldırıyoruz yarınlara. Neden hep iki kişiyiz, üç- dört neden olmuyoruz, sırf sen ve ben sadece ikimiz. Durmadan döne döne kaç defadır oynuyoruz, bu kaçıncı perde şizofren aklıyla? Yarenim Issızlık...
