Bir bağlama telinde yüreğimiz ses olur.
Bazen bir bozlaktır o bazen barak havası.
Takatimiz tükense türküler nefes olur.
Kanayan yaraların türküdedir devası.
Has gönül çağlayanı türküler Türk’ü söyler.

Karac’oğlan yurdundan havalanır turnalar.
Yel yepelek bulutlar sılaya doğru gider.
Muhabbet pınarından söz akıtır kurnalar.
Pir Sultan sazı bize kardeşlikten söz eder.
Güleni ağlayanı türküler Türk’ü söyler.

Sılanın naz bulutu gurbetin gam gecesi.
Civelek zamanların üveyikte nefesi.
Gurbetin dertli yüzü sılanın da ecesi.
Titretir gönülleri yer yer bağlama sesi.
Sarar maziyi anı türküler Türk’ü söyler.

Bizi bize anlatır nağmesiyle sözüyle.
Ozanın sinesinden bin yanardağ fışkırır.
Veysel Leyla’yı görür her dem gönül gözüyle.
Vurunca tellerine bağlaması hıçkırır.
Billûr eder zamanı türküler Türk’ü söyler.

Hasret denizlerinde kulaç olur güftesi.
Bağlamanın telleri sevgili perçeminden.
Heceleri özünde gizlidir gül destesi.
Gönül yarasına em türkünün merheminden.
Seyrani’nin seyranı türküler Türk’ü söyler.

Köroğlu kır atıyla Dadaloğlu dağıyla.
Vatanımız bir bizim mührü türkülerimiz.
Örülür güzellikler türkülerin ağıyla.
Tasada ve kıvançta biriz ve beraberiz.
Asla geçmez devranı türküler Türk’ü söyler.

Bazen Azerbaycan’ı bazen Kerkük’ü söyler.
Doğduğu günden beri türküler Türk’ü söyler…
Ankara,18.01.2012 İ.K