Ayağı kırık şansım,

Kırmızı cüzzamlar ısmarlama artık bana...

Fırlattırma,

Sıyırıp yüzümü uçurum kılıklı bulutlara,

Ahımdan kalan kışların dizkapaklarını

Sıvazlamaktan,

Ardımda kalan hasretlerin dikenini

Avuçlamaktan,

Yoruldum...



Demirbaşı eksik bahtım,

O boylu poslu ihanetlerini

Uzak tut benden.

Soluğuma yapışan yetim çocukların ağıtlarını

Al sesimden.

Dişlerimle,

Dudaklarımı kanatmaktan,

Kendimi attığım kuyulardaki timsahların

Alçaklığından,

Yoruldum...





Serçe parmağı kesik,

Gümüş yaralı yazgım.

Baykuşlar, çoktan ayrıldı bu masaldan...

Ayıkla,

Ayrık otlarını saçlarımdan.

Al,

Sapan ucundaki aklımı,

Kurtar beni bu sayıklamalardan.

Ol’dan öle giden,

Köprüsü kıldan ince dillerden,

Gam götürenim diye,

Her defasında incir agacına asılan

Cesedimden,

Kanayıp kanayıp karanlığa dirilmekten,

Yoruldum...