13
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1731
Okunma

Bir kadının;
parçalanmış dudaklarından akıyordu geceye hüzün.
Aynı gece
iğrenç serenadlar yükseliyordu
şehir dimdik ayakta
dimdik ayaktaydı gece
insanlık gece uykusunda…
depremler oluyordu oysa
yıkılan
kadının
bedenindeki gökdelenlerinde...
İki kırlangıç havalandı gözlerinden kadının
gözleri,
kör bir uçurum
su kenarında iki yavru ceylan
gözleri,
namluya sürülmüş iki kurşundu şimdi...
Düşünmedi,
birini geceye
birini kendine sıktı.
Vuruldu kırlangıçlar gecede
su içemedi iki yavru ceylan...
Geride
bir beden
iki hece kaldı...
Bir kadın;
utancın karanlığıyla örttü bedenini
daldı uykuya gece...
Mehmet COŞKUN
5.0
100% (13)