Belki biraz fakirliğe kızmışlardı
Belki
Biraz da töre korkaklığının
Ardına sığınan yobazlığa
O yüzden
Ara sıra
İnceden titrerdi içleri
Baktıkça coğrafyalarının yoz susuzluğuna

Yine de
Bakışlarında
Dünyalar kurarlardı
Güne şükredip
Yarına umut diyerek

Oysa
Ansız vurdu
Tanrı onlara
Salladı
Titretti
Yıktı
Ve aldı
Yıkıntılar altında
Birçoğunu yanına/

Bilinmez gazabı nedendi
Haşa
Hikmetinden sual olunmaz olmadık da

O/na Sustuk

Şimdi
Siz
Dinleyin ahkâm kesen soytarılar
Vururken lanet bir ayaz
Deprem yaralarını
Çamurunuzun üstüne kurulan
Bez içinde
Isınmıyor çocuk bedenleri
Ne çok üşüyor anaların yüreği
Biliyor musunuz?

Öyle ya
Henüz sizin
Hiç ağlamadı ki analarınız
O yüzden
Bilmezsiniz
Yokluk içinde üşümenin
Tene değen ağırlığında
Bıçak gibi keskin gözyaşlarının sancısını
Haklısınız
Siz
Hiç
Yaşamadınız ki yokluğu
Nerden bileceksiniz..


Taylan KOÇ