dağınık saçlarım
uzamış kirli sakallarım
hüzün kabuk bağlamiş yüzüm
toplamalıyım kendimi..

hayatıma mevsimlere göre
şekil veriyorum
ilkbahar
yaz
sonbahar
kış
yaşadığım sendrom
ne kadar da kışa benziyor yar..

zaten ben kişta doğmuşum
kimliğime bakmayın benim
baharı müjdelediğime
annem sen kışta doğdun
karların yogun kışın çetin olduğu
bir mevsim zor zaman dı der
hiç yaşamadım ki ben bahar....

gençlik ömrümde
bir aralar olur gibi oldu bir bahar
yalancı bir mevsime yakalandık
o aralar
bilmeliydim ki uğramazdı bahar
aldanmamalıydık aldandık
o aralar...



kirli sakalın yakiştığını söylerdi yar..
dagınık halim mevsim halimi yansıtır
zaten öyle bakımlı biri değilim
bakmayın öyle
herkesin bana öyle önem verdiğine
sadece temizliğe
temiz giyinmeye önem özen gösteririm
gösterişli giyinmeyi hiç sevmezdim
gösrerişsizdim sadeydim..
önemi dişa değil içe daha çok verirdim..

şimdi içim harabe
yanmış yıkılmış terkedilmiş bir şehir
tusunamiye uğramış gibi dagınık halim
içimdeki şehir
içimdeki sokaklar sesssiz
deprem göçü yaşamış kimsesiz
boş bir şehir içim..

içimdeki sokaklar hala sessiz..
sensiz hayatım şimdi böyle yar
sensiz ağlayan kelimelerim yalnız
ya senin yar....
bensiz hayatın yar..

nerden bileceksin değil mi ?
sana ağlayan kelimelerimi
hiç bilmeceksin.
sessiz çığlıklarımı
hiç duymayacaksın.
şimdi benim öldüğümü
ruhsuz bir bedene gömüldüğümü
bilme zaten....
demiştim yar demiştim
hayatım bu demiştim..