Ben Nazlı Bir Rüzgarım

Ben nazlı bir rüzgârım yurdumun yaylalarında,
Her sabah içli bir türküyle dokunurum camlara.
Beni en çok garipler tanır, yorgun ve masumdurlar,
Alınları ter, elleri nasır, nasıl da memleket kokarlar.

Ben nazlı bir rüzgârım yurdumun yaylalarında,
Öğle vaktinde kırık testide serin su taşır kadınlar,
Tarlalarda rızık peşinde koşan yiğit erlerine.
Öylesine mahcuplardır, haram değmez gözlerine.

Ben nazlı bir rüzgârım yurdumun yaylalarında,
Izdırapla yanan kandil ışıklarına dokunurum her gece.
Destan dinleyen çocuklar uğultumdan tanır beni.
Gözleri heyecan ile bakar, buz tutarken bedenleri.

Ben nazlı bir rüzgârım yurdumun yaylalarında,
Hayâdan kızaran yüzler gördüm ki âşıktır sahipleri.
Bir göz kaymasıyla titrer koskoca yürekleri.
Bakışları Dicle gibi mahzun, Erciyes kadar temizdir.

M.Ferhat KURMAN
29.12.2011