Suskularımı mavilere paye ederken
Sorgulara yenik düşen gülüşlerimi
Sende bıraktım
Ellerimden kayıp gidişinin acısı
Yüreğimi tekmeliyordu
Anılara gizlenmiş
Bir yaşanmışlığın öyküsü müydü?
Bu kadar hırçın
Delice üstüme yürüyen
Yoksa sana gelişimin telaşı mıydı?
Söyle nerdeydin?
Hangi kuytuları mekân tutmuştun
Ben den habersiz yaşıyordun
Bu gün sana geldim
Ve sen yoktun


ASMEROZ-62
GÜLŞEN POLAT
_____________________________________________________________________

İnsan bu... hep yaşamın yoğun baskıları altındayız.... Hele bir de koca kentlerde düzeysizliklerin getirip hepimizi içine alan o menhus yalnızlıklar yokmu, an olur yaşam çekilmezliğini dayatır üstümü, üstümüze. Bu nedenle kalabalıkları mahir bir kamera gibi tarar gözlerimiz. İşte odur; bizi - bizden bilen, yürek sıkıntılarımızı açabilecek, hiç söylenmemişlerimizi dile getirebileceğimiz dost yürekleri arayışımız. Kolay değil!.. hiç kolay değil, eski farkındalıkları, yaşanmşlıkları bir çırpıda bulabilmemiz. Ama özlem ve sevgi dolu gönüller hiç kırmak istemezler narin umutlarını. "Bu gün olmasa, yarın olacaktır" diyerek, dinamik umutlar sesli kalabalıkları hep yararak dolaşır, coşkularını çoğaltırlar, kanıksamalarını yoğunlaştırır, "insan kendine yetmelidir" düsturunda akıl üstünlüğüyle teselli bulurlar.

Ne güzel bir ses tınısı vardı bu şiirinizinde değerli şair adaşım Gülşen hanım. zevle okudum, daha da okurum.
Çokça selamlarım ve esenlik dileklerimle kutluyorum sizi dost şairim Kemal Polat