Yıllar önce de küsmüştüm şiire,
Sorarlardı kime yazdın derdin nedir?
Anlatamazdım bir türlü vazgeçtim yazmadım.
Yırttım elimde olanları.
Bir gün bile pişman olmadım yırttığıma.
Aklımdaydı hepsi, yüreğimde.
Zaman geçti mevsim değişti.
Elim yazmasa da sürekli taarruzda kelimeler.
Tek farkla büyümüş saçları örgülü masum kız,
Kocaman olmuş hayat biraz daha yormuş,
Yüreğinden dökülenler aynı umurunda değil artık sorular.
Kime yazıyor, neye yazıyor o da bilmiyor.

Elimde kâğıt kalem, anlatırım durmadan,
Sahibi yok şiirin bitince sizin olur.
Yaşananlar değildir söyleyeyim sormadan,
Dertler aynı değil mi herkes kendini bulur.

Hayalsiz insan olmaz yaşanır mı kurmadan?
Akıl uymasa bile gönül hayale dalar.
Biraz kurgu biraz düş son dörtlükle vurmadan,
Şiir yazsan sadece boş hecelerle dolar.

Gelmeyen sevgiliye, olmayan sevgiliye,
Git diyor, özledim diyor, bekliyorum diyor…
Devam ediyorum.
Bazen de hüzünle sitem yazıyor kalemim.
Vazgeçmiyor yazmaktan.
Kırsalar da kalemimi, küstürseler de yüreğimi,
Yazıyorum işte kâğıda, olmazsa yüreğime,
Silinmeyecek şekilde.

Vazgeçmeyiz her zaman dillerde aşka türkü,
Sevince gönlümüzü sonsuz mutlu kılanız.
Tenimizde ışıldar sevdanın ateş kürkü,
Bir bakmışsın yeniden ihanetle talanız.

Yıllar sonra anladım, dönüyor hayat çarkı,
Dişlisinin içinde öğütülen yalanız.
Çizdiği resim özel, budur şairin farkı,
Hece hece gönülde akıllarda kalanız.

Yıldız TOKSÖZ