Senin yokluğunda tanıdım kendimi,
Çünkü benliğim Senin sevginle arındırılmış
Ve Sen’in yokluğunda filizler ağaçlanmış


Sen’i aradım,yoklugunun varlığı hayaliyle,
Vuslat bahçesinde..
Çok ötelerde çooooook...
Kimsesizliğin kimliğiyle aradım Sen’i..
Sensizliğin sessizliğiyle bütünlesen firak-ı aleme ,
Afet-i hazan pınarından fışkıran imtihan oluklarına haya’t denerek,
Ölüm denen biletle,vakitsiz kalkan vapurda
Ebedi aleme geçiş kılacak benliğim...


Kim bilir belkı Cehennem ateşinin alevleriyle temizlenir,
kirlenmiş yüreğim, ellerim,ayaklarım,gözlerim..
Cehennem haykırışlarıyla paklanırken bedenim ,kim bilir belki
Kapına gelmeye cesaret kılar sessizliğim ...

Affa layık olmadgını bile bile , af kapısına dayanırken
Fakat bilir ki Rahmeti Gazabını geçmiştir Rabb’inin

Lebbeyk nidalarıyla boynu bükük şekilde,
Ve tek çaresine yönelirken elleri havada ,
Anlar ki;
O’ndan sadece O’ndan başka kimsesi yoktur dünyada
Rabbi Rahimi,
Resülü Nebisi,
ve kendisi....
Yalan dolan gerisi,yalan dolan gerisi...


Ebedi tek çaresi;
Ne malı,ne mülkü,ne de evladı.
Ebedi tek çaresi;
Ameli Salihi,Ameli Salihi,Ameli Salihi...