Şu dedenin bastonu da
Kalbi gibi tekliyor
Yaslanmış bir çınara
Dostlarını bekliyor...

Dostları kendi emsali,
Birkaç ahşap ihtiyar
Herbirinin yüzünde
Yılların izleri var...

Bunlar buluşurlar hergün,
Bu çınarın dibinde
İçlerinde hüzün seli
Görünüşleri zinde...

Unutup da hepsi birden
Akıp giden zamanı
Ki herbiri binlerce
Anının kahramanı...

Günbatımı vaktinde,
Doğrulurlar usulca
’Yarın gene burdayız
Sakın gecikmeyin ha...’

Böyle sıkı sözleşip
Giderler evlerine
Muhabbet mekanları,
Döner matem yerine...

Çınar da aşinadır,
Onları bekler durur
Belirince gölgeler
Şapkasını uçurur...

Vakt olur konukları
Göçerler,birer birer,
O geniş gölgesinde
Kalır tek kişilik yer...

Şu ihtiyarın bastonu,
Kalbi gibi tekliyor
Oturmuş bir başına
Zevalini bekliyor...