Vakit yüzleşme vakti!
Bedenen dimdik ama ruhen çökmüş bir halde, elimde anahtar...
Giderken çarpıp çıktığın o kapının önündeyim...
Sus pus olmuş, tüm kırgınlığı üzerinde...
’Hangi yüzle geldin’ der gibi bakıyor çatık kaşlı, benzi kararmış kapı ...
Aklımdaki oradan oraya koşan hayallerin baskısından,ellerim titrek ve tedirgin...
İçimi acıtan bir inleme ile açılıyor kapı, derinden bir ah gibi...
Yoksa!
Yoksa kabuk bağlatmaya çalıştığı yarasını mı deşmiştim,
bir hamlede çevirdiğim anahtarla...
Bu kez usulca kapadım kapıyı, mahçup bir çocuk edasıyla...
Korka korka ilerliyorum...
Ayaklarıma can çekişen anılar takılıyor kimi zaman. Tökezliyorum.
Hala düştüğü yerde duruyor sandalye,
örümceğin yeni meskeni olmuş bacaklarının arası...
Kırılan çerçevelerde, üzgün yüzler...
Ah kahrımıza ortak olan ketum duvarlar,
nasıl da sessizce izliyorsunuz olan biteni?
Oysa her gece üstüme üstüme gelirdiniz kabuslarımda.
Söyleyin, o da geldi mi benim gibi bu mezarlığa?
Mezarlık ya mezarlık artık burası, biz o gün sevdamızı katlettik acımasızca.

Şimdi her yerde delil kırıntıları var.
Masadaki devrilmiş bardak!
Sen de çok mesud idin dudaklarını dudaklarına dayadığında.
Hala o ateş kırmızısı rujunun izini taşıyorsun.
Ne mutlu sana!
Benim yüreğimde ise taşıyamadığım sancısı kaldı...

Ya sen bir yumrukta parçaladığım ayna !
Hala kırgınsın bana belli.
Şimdi bin pişman olsam da senin kırılmışlığını da yarin kırılmışlığını da düzeltemiyorum.
O gün elimi kanatan can parçaları, şimdi yüreğimi kanatıyor.
Ne yana baksam bir iz,
ne yana baksam son arzusu sorulmadan infaz edilmiş bir anı çarpıyor tokat gibi yüzüme...

Şimdi yüzleşme vakti!
Her ne kadar yüzleşecek yüzüm ve cesaretim olmasa da...
Gökyüzü de öfkesini kusuyor şimdi bana,
Fırlattığı yıldırımla yer gök aydınlanırken,
Dış dünyamı aydınlatan ışığımı da alıp gitti...
İç dünyam zaten karanlıklarda,

Olsun, ben alıştım karanlığa...
Ciğerim yanıyor, çıksam dışarıya,
Koşsam sokaklarda,
Islansam iliklerime kadar,
Bağırsam avazım çıktığı kadar...
Söner mi ciğerimdeki yangın ?

Gün geçtikçe büyüyor yangınım,
Gözyaşımla beslenirken, su dilenmek anlamsız...

Gitmem bir adım öteye!
O gelene kadar,
Gücüm bitene kadar,
Yangınım sönene kadar,
Ya da birileri cesedimi bulana kadar,
Bu mezarlıkta bekleyeceğim...

Varsın örümcekler beni de mesken tutsun...

SESSİZ PERİ