Yılgın bir ruh gibi sürünüyor aklım, aklının semalarında
Hoşnut değilim sezdiklerimden yar!
Hani tek yumurta ikiziydi ruhumuz?
Ben ölüyorum diyorum, sen hoşça kal!







Nereye kadar giderse pusulasız bir insan
Kaybolmadan açık denizde
Gittim de kayboldum bir kez daha
Bir kez daha diyorum, anlasana!
Yitmelerden yoruldum kendimi
Bulana dek aramaktan
Her bulduğumda örtmekten yaralarımı
Kimseler görmesin bilmesin diye
Kapamaktan ucube izlerimi
Kapanmaktan, kandırmaktan …






Yaralanışlarım
Yaralayışların kadar acıtmadı hiç
Düşlerime sürdüğün zehir
Bir bir öldürse de iyiniyetlerimi
Sen olduğun yerde duruyorsun
Tüm ihtişamınla
Çelik bir zırh mı bedenin ki
Değdikçe üşüyor elim






Ellerim diyorum yar!
Ellerim üşüyor!
Bir zamanlar bırakmaya kıyamadığın ellerim
Bir şehrin kalesi düşüyor an be an , utanarak tarihinden
Okyanusuna kavuşamadıça ağlıyor deniz
Bir martı çığlığında.







Kulakların işitiyor,
Sen susuyorsun …
Hayra yoramadığım rüyalar gibisin tam da,
Gözlerimi kapatmaya korkuyorum.