Sevmekle başlar en derin yaralar.
Önce seversin onu,
Gözlerini kalbine akıtıp avuç avuç içmeyi,( içmek)
Zordur tek yanlı sevgiler,
Yarım bırakılmış bir hikâye şimdi alnımdaki çizgiler…
Tutamadığım gözyaşlarım hüzünle damlar
Sevmekle başlar en derin yaralar
Zordur tek kişilik yalnızlığım
Tek kişiliktir matemim
Sessizdir, sensizdir kalabalığım.

Ben, ekim sonunda sonsuzluğuma ağlamıştım
Gecelerdir gözyaşlarımı sinesinde saklayan
İstanbul değil,
Sensin beni bu kente bağlayan.
Kasım ortasındayız artık, İstanbulu bulutlar sarmış
Güya gökyüzü rahmet saçmaya başlamış
Herkes yağmur yağıyor sanmış.
Oysa ben sadece sevgimi gökyüzüne fısıldamıştım
Gökyüzü sevdama ağlamıştı.
Aralıksız sevdam gitme kal aralıksız
Sevmekle başlar en derin sızılar.

Ey sevdam! Yüreğinde yaban el
Yanındaki yaban el, ben sadece avuntu
Uzaklardan bakan el.
Kör kuyularda kaldım, buz oldu yüreğim
Canlı cesedim şimdi ömrüm bitene kadar
Yüreğine sığdıramadın
Bir damla yağmur olup yağamadım
Yer edemedim sende
Nefesimsin dedim, nefesin olamadım.

Yokluğun:
Ciğerlerimi yakan nefes,
Yüreğimdeki hançer,
Bağrımdaki kan kusan volkan,
Akan gözyaşlarımla sönmeyen yangın.
Aklımın medcezirlerde çırpınışları
Dilsiz sağır yüreğimin çıldırtan
Çığlıkları duyuyor musun?

DAĞÇİÇEĞİ