Bir afiyet bir afiyet başlangıcı ortası
Yetmeyince öğlen sonu bir mıymıntı duası
Astragan kürkleri giymeyince hayalleri bezginlik
Bir fark yaratma isteğinde boğuldu sıpası
Kendisi çabasızdı fakat yetmiyordu pratiklik yarası
“of! “of!” “yeter!” söylemleri de yetmiyordu ağırdı her şey
Nefessiz kalışım onda ne merhamet duygusu
Kemerleşmiş dudağında sarkıyor ağırca aşağılama kovası
Yonca bilmez
Arpa tanımaz
Güllük gülüstanlık çimenlerde
Kokusundan da olsa nane ayırtmaz
Huzur bulacağız elbet martavallarına az ara koysa
Sevildiğini de bilmez bu pişkin
Anlamaz bu çabalar onun için kaynamakta
Falanca feşmekân
Filanca ağır bir zengin
Bizimki için için yanmakta
Nasıl da bulamadı böyle bir zengin
Bilir mi ki külfeti ağır
Her bilinmezden söylenen sözler
Bezgindir her muhabbette
Kızgındır uzadıkça söz ona göre
Ah! Bilse ki sınıfı bu kültürden çokça geri
Bir fark etse farklılık yaratacak kendisi
Bizleri de edecek mesut
Acıları dinecek
Hayal etmekle rahatsızlığı
Yüreğine sarı bir engin inecek
Tansiyonu kalbi rahat
Ezberi kırılacak
Gözleri açılacak
Beni ve yerini fark edecek
Çokta mutlu olmazsa uykusu gelecek
Haftada bir iki gecede az biraz uyuyacak