18
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1735
Okunma
kaç gülüşümü götürdün yanında , çıktığın seferde?
en çok dudaklarım dönüşünü bekliyor.
eğreti duruyor yüzümde tebessüm
ezberlenmiş bir duanın sonundaki
amin kadar alışıkken dudağım gülüşüme
terkedilmiş bir evin kapı kolu gibi şimdi
ısrarla tutukluk yapıyor.
git dediğimde -kendini daha çok sevdirmeden-
kalmakta inat edip , alıştırmasaydın beni rengine
bu denli solmayacaktı hayat gidişinle , gözlerimde
yokluğun siyahlara gebe artık, yokluğun gece.
ben her gecemi sana adıyorum.
gece dedim de;
geceleri yaşarmış meğer aşka ölenler
saklamak için kendisini gündüzden
karanlığın koynunda ağlarmış en güzel , hayaller
bitince hikayesi biçilen ömrün.
sonunu yazdığın hikayenin
noktasını unutmuşsun sevgili,
küçük bir dokunuş da benden olsun.
nokta (.)
5.0
100% (17)