1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1175
Okunma
Her akşamın;
Sabahına ulaştığımda,
İlk günün ışıklarıyla,
Bir yalnızlık çığılıklarıyla gözlerimi açarım.
Bir yokluğun ezgi olur dilimde,
Birde; ta yüreğimde,
Yalnızlığımı duyarım.
...
Bir güz sonu mevsiminin,
Kışa dönen,
Son yorgunudur gönlüm,
Yine geç kaldı,
Bu sabah ta gelmedi,
Uğrunda yıllarca gözyaşı döktüğüm..
Bir hazan ayazında bir kez daha,
Vurgun yedi bu gönlüm...
.....
Yetmedimi.!
Her sabah’a sensiz çıktığım,
Kaç kez yandığım,
Kaç kez kavrulduğum,
Kaç kez yoğrulduğum,
Yalnızlığın kör kuyularında...
Kaybolduğum..!
.....
Kaç kez uyanmamak istedim,
Kaç kez yok olmak istedim,
Başımı her akşam,
Yastığa koyduğumda..
Dileklerim dualarım olmadı,
O yüzden;
Azalmadı acılarım,
Dinmedi yürek sancılarım.
Ve;yine bu sabah ta gelmedi vuslat gülüm.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz