2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1105
Okunma
Sevdalıydı
Kor gibiydi dudakları
Dokunsa sokağın kaldırımına
Tutuşurdu şehir baştan sona
Alev alevdi elleri
Sevse yakardı o an
Okşasa yok eder
Sonsuzluğa gömerdi
Sıcacıktı yüreği
Uludağların karları erir
Sel olur yok ederdi
Yoluna çıkanı
Ne olsa fark etmez
Yakar, tutuşturur, boğar
Yok ederdi, acıma bilmez
Bir tek sevenlere kıyamaz
Bir onlara merhamet ederdi ancak
Sonra içten içe yandı
Maşûkunu bekledi
Gelmeyince
Küstü
Vefâsızlığa tahammül edilmez
Haklıydı yine de sustu
Ahu figân etmedi
İçine kapandı
Öldü
Dumanı tütüyor üstünde hâlâ…
01.43 – 9 Ocak 2012 İstanbul
5.0
100% (1)