sessigimde kaybolan hayallarimin arasindan
yanagimdan gozyasim gibi suzulen cocuklugum
cocuklukta kalan mutlulugum
okul defterimizin sayfalarindan yaptigimiz ucaklar
kimi zaman guluslerimizi tasir bazende
yarali ellerimizden bulasan tozu topragi mutlu olurduk
ruzgarla savrullusuna ansizin yerde tepe taklak olmasina
degisen neydi cocuklumda ucurdugum guluslerimi hayallerimi
neden simdi ucurdugumda guldurmedi beni
kimse olmadan delicesini oyunlar oynardik saatlerce durmadan doyamazdik
ya simdi gozlerimde olsan goremem seni ellerimde olsan ucuramam seni
belkide tepetakla olsan ruzgara birakamam seni
kagittan ucaklarimizin yerini kirik kalplerimiz aldi
cocuksu guluslerimizi gecenin karanligi aldi
elimizideki yaralari savrolmus umutlar aldi
gozlerimden suzulen bir damlayi kimler caldi
icimdeki beni