I.

Ey gece neden bu kadar zifirisin?
Neden ölüm kol geziyor
Dağların patikasında?
Bak hava soğuk
Buz gibi
Ve ben üşüyorum
Üşüyorum bilesin ha
Katırlarda üşüyor
Bu sert ayazda
Kışta

Şimdi çoluk çocuk
Oturmuş soba başında
Yolumuzu gözler
Kimi eşini
Kimi babasını
Kimi gencecik evladını
Ve kimi dile getirmeye utandığı sevdiğini


Hatırlar mısın?
Bu dağlarda kaç pusu yardık
Kaç mayına bastık
Kaç defa namlunun ucunda kaldık
Ama ölmedik

Hatırlar mısın?
Yıllar öncesini
Otuz üç kurşunu
Otuz üç canı
Nasılda öldürülüyoruz ha bire
Sorgusuz sualsiz

II.

Ben doğmadan öz vatanım
Parça parça edilmiş
Her baskında koyunumuz ineğimiz kayda geçirilmiş
Yediğimiz içtiğimiz fişlenmiş
Her adımda kimliğim sorulmuş
Her sınırda pasaportum

Sınırın ötesiyle
Amca
Dayı çocuklarıyız
Aynı dilin
Aynı aşiretin
Aynı kanın insanlarıyız

Paşalar oturmuş
Fermanım yazarlar
Sonra adımız mazotçuya çıkar
Kaçakçıya
Teröriste

Yukarıdan başımıza yağan
Kar tanesi değil
Yağmur damlası hiç değil
Bedenimi paramparça eden
Otuz beş bomba, otuz beş ölümdür

Kardaki kızıllık
Erken açan karanfil değil
Can veren yiğitlerin kan rengidir
Onlar çocuktu
Onlar gençti
Onlar ekmeğin peşindeydi
Ve onlar masumdu

Römorkta
At sırtında taşınan cansız bedenler bizim
Otuz beş namus
Otuz beş gencecik fidan
Otuz beş umut

III.

Gün gelecek
Ülkemin dört bir yanını
Dağlarını, ovalarını
Nehirlerini, göllerini
Şehir ve köylerini
Baştanbaşa pasaportsuz geçeceğim.

Vurulduk hep kahpece
Hep sırtımızdan kalleşçe
Ama boyun bükmedik
Ama çiğnetmedik namusumuzu

Beni öldürmekle bitiremezsiniz
Otuz beş kişi öldürülüyorsak
Otuz beş milyon doğuyoruz
Bak ellerim boş
Yalnız bir çakı taşırım
O da Hacı Dede’den yadigâr

IV.

Vurun
Silahınızla,
Bombalarınızla vurun
Bu gök gürültüsü değil
Yıldırım değil
Otuz beş bombadır
Kulaklarımızda çınlayan
Otuz beş bombadır
Ocağımıza ateş düşüren

Soran olmaz halimizi
Katırlarda taşınan yalnız mazot değil
Bebelerin maması
Bez parası,
Çocukların oyuncağı
Defteri kalemi
Bir sonraki günün ekmeği
Gelecek yılların teminatıdır

Soğuk ve karlı bir gecede
Üşürüm örtenim bulunmaz
Üşürüm çığlığımı duyan olmaz
Üşüyorum bilesin ha
Katırlarda üşüyor

V.

Gayrı namuslu kalemler yazsın destanımızı
Korkusuz yürekler dile getirsin
Sıra sıra dizilmiş bedenlerimizi
Anaların bacıların ağıtlarını
Namuslu gözyaşlarını
Onurlu duruşlarını
Her biri dünyaya bedel dualarını

Yağan yıldız değil
Otuz beş bomba,
Otuz beş ölümcül çığlıktır
Yıkılan paramparça olan
Otuz beş candır
Otuz beş namus
Otuz beş gencecik fidan
Otuz beş umut


Dilazad ART
02.01.2012