koca Mersin
sen’den dem aldım bu gün
sen’den kalma akşam/dayım,
dönderdin başım’ı toros/larda,
yere göğ’e sığmaz isyan/larımla
bir öfke/liydim ,bir yemin li.
bir o kadar da kızgınım sana şimdi....
telaş alan akşam/larında,
sahil/de aldım hemen soluğu
oturdum bir kaya/nın başında
seyre daldım sessiz Anadolu yu,,
iskele si çürümüş liman/ında
demir aldı gürültü/yle gemi ler.
bir siren sesiyle irkildim.
elim den deniz’e düştü gülüm.
göz/lerim ağlamak lı
yüreğim kendisine küs gibi,,
bir üzüm tanesi büyük/lüğünde
şimdi sana bakan göz/lerim.
şaşkın ve çaresiz.
gömülü hayel/lerim unutkan/lar,
bir tek sana diyemedim.,
sana söyleyemedim..........!!
yüzüm/deki ifade ler anlam/sız,
içimde kanayan bir ben varım sanki,
bir de yalnız/lığım.
ben ne zaman ki senin yerini ezber/ledim.
elimle koymuş gibi buldum.,
sanki oymuş gibi/ydi beklentilerim.
üzmedi beni çakır keyf anların
bana el sallamaların,
arada bir de gülümse melerin.
o da yetmedi sırıtmaların,,,,,
Mersin ben sen de gördüm,
sende yaşadım bu gün leri,
sen de unutulmaz anı larım oldu.
senin akşam/larında ben çileden çıktım.
kafam onbinbeiyüzdü
dağıttım bulunduğum ortamları.
her acının ertesinde sen çıktın karşıma
sana fal/lar tutmuş,
dilek/ler a/damış gibi.
ben sende kayboldum
senin avutamadığın akşam/larında ağladım.
içime düşürdüğün korku/lardan arındım.
şimdi sende yalnız,
senin koynunda bir sabırsızım.
bir yanı sağlam
diğer bir yanı kırık ayna gibi,
nereye baksam sen varmışsın
sen yanımdaymışsın gibi,
mersin seni yaşatıyor bana şimdi....!!

Hasan Kaya /Mersin
2012





.