Ben melamet hırkasını kendim giydim eynime.
Ar-ı namus şişesini taşa çaldım kime ne

Kâh çıkarım gökyüzüne, seyrederim âlemi
Kâh inerim yeryüzüne, seyreder âlem beni

Sofular haram demişler, bu aşkın şarabına
Ben doldurur, ben içerim, günah benim kime ne

Kâh giderim medreseye, ders okurum hak için
Kâh giderim meyhaneye, dem çekerim aşk için

Nesimi’ye sorduklarda o yar ilen hoşmusun
Hoş olayım olmayayım, o yar benim kime ne
NESİMİ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------



Bilmeli mi herkes benim niçin ve nedenimi?
Tanımalı mı ki herkes beni mecnun edenimi?
İster yele, ister sele veriririm bedenimi.
Hayat benim, yaşam benim bu can benim kime ne?

Gel desem de geri gelmez, bana asla dönmezmiş.
Bir kez olsun kuş olup da pencereme konmazmış.
Benzemezmiş hiç birşeye, güzel bile denmezmiş.
Ben derdimle hoşum ya hu canan benim kime ne?


Gitmez imiş bu hallerim kimselerin hoşuna.
Meğer bütün feryatlarım boşunaymış, boşuna.
Bırak benle uğraşmayı var git kendi işine.
Anan benim, kanan benim, yanan benim kime ne?


Sabrım keskin olsun diye eğelere sürtmüşsem.
Eğelere sürttüğümü yüreğime dürtmüşsem.
Çıldırıp da yaka paça esvabımı yırtmışsam.
Yelek benim, gömlek benim, mintan benim kime ne?



Ben ki Mecnun gözleriyle yar deyip de bakmışım.
Geri adım atmamak çün gemileri yakmışım
Ellerimle, ayağıma prangalar takmışım.
Çile benim , hapis benim, zindan benim kime ne?