1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1335
Okunma
mazaretim bile yok
düşünsene Adem
bugün seni hatrıladım
sakallarım senin gibi
ve sanki sen değil de
artık ben ilk insanım
toprağın üstünde uzandım
bir Havva’m yokmuş
bir kadın ihtiyacım
çoktan terketmiş beni
yalnızlıkta değil ki bu
hepsini gördü yüce Tanrı’m
diplerden sesi uğultulu
günahkarların sesi
tırmalarken kulağımı
bir çakal fısıldayıveriyor
yaşamak böyle birşey işte
hayatı zirvede bırakmak
üzerini örtmek üşüyen yalnızlığın
artık hiç üşümeyeceği için
aklının ucundan dahi atmak
yoksa ne ürkütücüdür
bu başlangıçlar
zamanın yüzüne bakılmaz hayalin elinden tutulmaz
bizi bu kadar niye seviyorsun Tanrı’m (?)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz