3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
974
Okunma
deniz ve kadın
boğuştu önce
çırpınışlar kıyıya vurdu
çığlıklar kulaklara
karanlıktı hava
şimşekler karıştı
kadın yoruldu
deniz boğuştu
son kez baktı kadın
sahilde insanlara
hiçbiri yoktu
bıraktı kendini
kendiyle olacaktı
bu son ayini
durdu ayak ve el
kapadı gözlerini
seninim dedi denize
ister balık et
ister balıklara yem
dağıt beni
her su zerresinde olayım
kalmasın adım
bundan böyle
adım var olanım
zaman durdu
zaman çırpınanlara vardı
duruldu ortalık
gökyüzü aydınlandı
denizdi kadın, kadındı deniz
öylece kaldı...
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz