Ben hep koklayarak aradım,
mutlulukları.....
umudun burnumu kapatıp,
tıkadığı zamanlarda bile
kokusunu aldım.....
rüzgarın alıp götürmesine
hiç aldırış etmedim.
yağmurların onu ıslatmasına
bakmadım
gül kokularının üzerine sinmesine
karşın.......
ben hep kokusunu aldım........!!!

Ben hep koklayarak buluştum.,
huzursuzluklarla......
dileklerimin tutmayıp,
şansımın geri teptiği zamanlarda.
uykusuzluklarda düşlerle oynaştım.
yarı açık kapının gerisinde
beklemelerimle.
hıçkırıklarla ağladım.
yorgunluğun üzerime yıkılmasına
aldırmadı
ben hep/den mutsuz kaldım...!!

Ben hep varken onlar/la
o kadar çok kalabalık olanlarla bile
yalnız kaldım....
Kendi içimde yalnız bir insan/dım.
mutluyum sandım,
mutlu olmadığımı anladığım zaman
uslandım.
ben her sabah uykumdan
bazen mut/suz,
bazen/ de mut/lu olduğumu sanarak
UyAnDıM...!!!


Hasan KAYA/Mersin