--------------------Çok sevmiştim o yari, ona hiç bildirtmedi
Ağzımı, dillerimi, bağladı dedirtmedi.
Sevdiğimin yanında, kolunda gezdirtmedi,
Muradımı vermedi, beni bedbaht eyledi.

Ondan başka hiç kimse, yüreğimi yakmadı,
Gözlerim onun gibi, başkasına bakmadı.
Gidecekken yanına, kaderim bırakmadı,
Prangaları takıp, beni esir eyledi.

Olsa idim tek köle, ben aşkımın yanında
Canına karışsaydım, dolaşsaydım kanında.
O çınarımdı benim, olsaydım ‘’kuş’’ dalında,
Can yarimden ayırıp, beni yarım eyledi….

Gülay Hançer
------------------------------------------------------

Yürek yakanlardan, dönüp arkasına bakmayanlardan, pişmiş aşa su katanlardan; kesinlikle uzak durulmalıdır dost şairim.
Çünkü öylesi kimselerin, tüm yakınlaşmaları çıkara bağlıdır. Anlamazlar düzeyli sevgilerin değerini. duyguları sömürürler, insanın mutsuzluğuna için, için, gülerler. Bütün yaşamları çıkar ve sömürü üzerine kuruludur. Bilhassa da insanın düzeyli sevgi ve süt kadar temiz duygularını sömürüp istismar etmeye bayılırlar. Şu zamanlarda çokça rastlanır oldu aşk ve duygu sömürgenlerine.
Güzel ve anlamlı şiirinizde aslında çok ince mesajlarla böylesi sömürgenlerin varlığı konusunda tüm kadınlarımız anlamlı yansımalarla uyarılmışlar. Bu çalışmanızda olduğu gbi, diğer şiirlerinizde de kadının düzeyliliği, dik duruşu, en içten sevgi duygularının varlığına rağmen, özenle yansıtılmış; aşk ve sevgilerin düzeyli olma gereği, ısrararla vurgulanmış.
Tat alarak okudum tatlı hüzünler yansıtan bu çalışmanızı da. Esenlik ve mutluluk dileklerimle selamlayıp kutluyorum sizi
dost şairim Gülay hanım. Kemal Polat