İSTANBULLU OLMAK VARDI..

Hafiften yağmur da yağardı hani..
Islanırdı taş kaldırımlar..
Tak tak yürümeliydi şimdi..
Nereye gittiğini bilmeden..
Koyu kahverengi gözlerin aklımda yine..
Ah ah! avutmuyor artık buralar
Bugün İstanbullu olmak vardı..

Muhakkak görürdüm..
Elele yürüyen aşıkları..
Garipserdim.
Bir telaşdır, gider insanları..

İstanbullu olmak vardı, bugün..
Ortaköye inmek vardı be..
Önce bir selam çakmalı,
Çöp toplayan çocuklara..
Bir bardak çay sonra..
Taze dem kokusu buram buram..

istanbullu olmak vardı be bugün..
Büyük ihtimalle yine elli kuruşum olurdu cebimde...
Ona da simit alırdım.
Doyururdum bir güzel martıları..
Uzun uzun seyrederdim kadıköy’e giden vapurları..

Bir de akşam olurdu ki sorma gitsin..
Ahmet Haşim olurdum o an..
Akşam, yine akşam, yine akşam..
İstanbullu olmak vardı bugün..

Eve gitme vakti gelirdi..
Garipserdim yine bir telaş insanları.
Ve ben yine binmezdim dolmuşa..
Hem yağmur da vardı...
pek de severdim gözümü alan loş ışıkları..

Bugün istanbullu olmak vardı..
Ben İstanbul’da da severdim seni.
Ama ben, boşuna yazıyorum bu sözleri..
İstanbul da unutturamazdı o gözleri...

(SERHAT TOPAL)02.01.2012