.hiç sen gördünmü
içerde yanan yangınları
bildin mi acıları
yürek burkan sancı/ ları....

nereden bilecek/sin sevda sana çok uzak
hangi yana düştüğünden bile habersizsin.

senin kapın buz gibi
çıkartamazsın yüreğini pencereden
ala sulu yağmurlar yağmış başına
sen baharı unutmuşsun.

senin mevsimlerinde
insaf yok olmuş
paramparça umutlar
suskun kahkahalar var.

nereden bileceksin yufkacık yüreklerin üşüdüğünü
hangi gönüllerde yorulupda düş gördüğünü.

hiç sen gördünmü
sevginin bu kadar
ucuza gittiğini.
müzayede salonlarında.
bir tablo gibi satıldığını...!!

tuttuğun ellerin içinden
kenetlemeye çalıştığın
parmakların kaydığına
sen hiç tanık oldunmu..

ayrılığa haber salarken göz yaşları umutsuzca,
sen bu koca çınarın ’Seviyorum’ diye haykırdığını duydunmu.

öfkeyle karışık haykıran bakışlarıma
isyan eden yakarışlarıma
olmadığın günlerdeki bekleyişlerime
sen hiç tanık oldunmu......!!!


hasan KAYA /2012
M E R S İ N



.