I.)


’ Cevap hakkı saklıdır yorumlanmış düşlerin.’

renksiz bir çerçevenin
suretini gizleyen
ama hep içten içe
büyüyen bir kibirle,
kararmaya yüz tutmuş
bir yalazı izleyen
sessiz bir rüzgârsın sen.
duymadım sanıyorsun
oysa hep duyuyorum.
çünkü sessiz sedasız
döktüğün gözyaşının
damladığı toprağın
içinde uyuyorum...


II.)


’Resmi tarihin resmi siyah beyazdır ancak.’

soğuktu.

melankolikti hüzün
depresif düşlerimin
ve yarınsız bir aşkın
hükmünü imzalarken.

soğuktu.

sırılsıklamdı yüzün
ardına hiç bakmadan
koşar adım yürüyüp
karanlığa dalarken.

soğuktu.

soğuk bir otobüsün
son durağından önce
günahına girerken
aşk kokan bir bakışın.

soğuktu.

ve ne kadar gül varsa
ilkbahar’da yeşerip
sonbahar’da solarken
hiç bir anlamı yoktu
erken çöken bir kışın.

soğuktu.

suçluyduk soğuk kadar!
fail belli,suç sabit.
ve bir ocak gecesi
can çekişen bir sevda
maktûl olmak üzere
bitti sessiz sedasız.

soğuktu.

önce güller kurudu
çorak dudaklarımda,
ardından ilk vedanın
sessiz sağanakları.

sonra yağmur
….sonra gök,
……..sonra toprak
…………sonra su.

kurudu ne kaldıysa
ardında bıraktığın.
ve artık
-bir kez bile ıslanmamak üzere-
kurudu
bir ırmağın yatağına dönüşen
kızımın yanakları…

soğuktu.

....soğuk...

........üşüyorum./