yazıyor gazete köşeleri her gün doğru yazan bulmak suç,
köşeleri tutmuş sarosun çocukları kınamak suç
televizyolar kadın tütcarı reytik sevdalısı eleştirmek güç
yok gardaş bize bizim gibi öz diz döğmek çare değil
ne oldu bize canım yanıyor serseri kuşunu yemiş gibiyim

çok değişti insanlık katır kadar inatcı vede ükela,
neme lazımcı vurdum duymaz sağır vede kör
büyük otel locaları özentisi sarmış bir beyin
kutuluşu bencilikte arayanlar sınıfına üye bir beden,
paranın esiri ecnebinin yatak odasının eğlencesi
para şöhret için vatan millet umruna değil satabilirsin.
sen artık kerhane figüranısın
kullanılmaya hazır bir ruh işte sen busun,
gözümde bir hiçsin
tiksiniyorum
türküreceğim lakin onada deymez bu tip
çıldırıyorum yoldaşlar
hergün kahır içiyorum
nasıl değiştik
nasıl kültür emperyalizmine uğradık
ne yaptık hatanmız neydi
sorguladın mı hiç ?
ey sokak arkadaşım işci köylü yoldaşım
kusra bakma da
sorgulamıyacak kadarda mı beyinsizmisin
artık yeter denmeli
televole toplumundan kurtulup aslımıza dönersek eğer sen ben bizler bu hayasız gidişe dur diyebiliriz
neredesin köylü işci emekci ağlıyorum ağlıyor her günüm kara güneşe hasretim mızrak yemiş keklik gibi yüreğim
ah yüreğim

yüreğim okyanus suyu kadar derin,
akşamdan kalma sert rüzgar esiyor
dalıp dalıp gidiyorum maziye
o şen şakrak çocukluğum nerde
sofrada bir ekmek ve paylaşmak
içten gülerek samimi ,paylaşmak nerde

özlemse eğer paylaşmak bu çağda
sevgiyi dostluğu ekmeği tuzu aşı
insanın hayvandan ne farkı var.

İrfan KÖKTEN
29/12/2011