Ne zaman aşkı ansam ve sırrında kaybolsam
Yitik umutları bir bir derleyip şevkle bulsam
Lahzanın şiarında müddeti korkuyla sorsam
Yeisi anmadan sevinç hıçkırıklarına kansam


Her ses, nefesten zuhur eden heves ne söyler
Ruhun ve kalbin itminan olmasını elbet diler
Akıl ve izan neye refakat eder,irade ne bekler
Umut aşkın şavkıyla niye kanatlanmak ister


Can niye yaratılmıştır, kul olmak maksattır
İnsan, beşer olmaktan kurtulan bir nazardır
İzan ve irade kim için esastır, hesabı şiardır
Yaşamak, alem yapmak adına niye buhradır


Şevk nasıl coşacak, umudu solan kuruyacak
Kırılmış ayak insanı niye takatsiz bırakacak
Fikretmek hangi gönlün feyzinde hazanlaşıp
Acziyetin içinde miskinlik yaşatıp, ağlatacak


Çöl ne kadar heybetli şevk lal olmuş hal sanki
Niçin verilmiş akıl nimeti,ruhun o aziz firkati
Aşk, ötenin ahengi, feyzin esini, kalbin hasreti
Korku ve umudun bedelleştiği sevdanın ciheti


İnsan ahdine sadık olan nazardır, ruhu ardır
Edep rahlesinde nizam edilmeyen nefs beladır
Özgür olan,sınır tanımayan değil,aşka inanan
Hilkatin vecibesiyle yaşayan,ecre gark olandır


Yar, hevesin ve umudun haline meftun edendir
Lakin keyfiyetin adresi değildir,ötenin refiğidir
Kalbin lisanını reddetmeyen bir ülfetin şirazesi
Bahtın en ulvi şevk payesi, mizana gebe nefestir


Keder,insanın sabır içinde çilesi ve kanaatidir
Gam ile yüzleşmek hazindir, endişe muteberdir
Umut, ruhun ve kalbin en mukayyet aşk sebebi
Kulluğun vazgeçilmez reçetesidir,şifa niyettedir


İhsan üzre olmayan insan nacarlıkla bedellidir
Dünyalık adına ne varsa, haşyete malik servet
Nefsi bakımından ruhi lekelerdir,kayıt içindedir
Vicdanı her lahzasına şahit,akıl ve izan kefildir





Mustafa CİLASUN