Söz etmek
edebin rüknündendir
Edibin ruh halinden nükseden bir nefestir

Gönül
hancerin derdinde değil,
Sevgiye hasret kalmak elemindedir

Atisini
endişe eden, nasibin vecdinde
Ecrin şevkinde ve hakikat derdindedir


Mazi ne güzel
bir kitaptır, lahzada farktır
İbret ve itibarın arından söz eden nidadır

Akıl, kul için
ne muazzam kaftandır, şiardır
İrade sahibi olmak kadar hürriyet kutsaldır

Kalbine bigane olan,
hangi meclisin muhatabı
Sevdanın didarı ve ruhun nasıl bir şevk ilacıdır


Ey kari, ruhunun
mümtaz sedası niye aşktır
Vuslat adına beladır, vefa tacında umut azığıdır

Hak için var olmak,
hakatiyle nur olmak sevdadır
Derdin zatında, dermanın umut ışığında sabırdır

Kanaat etmek,
emeğin niyetinde zikretmek nasıldır
Taat ihsandan ıraksa,nefs esir eden olunca hardır


Boynu bükük,
beli kırık ihtiyar görürsen korkma
Ten ve nefesin ne hale geldiğini kalbinde sorgula

Zihin kar etmez
olunca, asaya sığınan umut sanma
İnsan sözün sadakatine kefil olmalı,beşer anlamalı

Akıl ve izanıyla,
iradesine hükmeden bir kul olmalı
Yoksa keder ömrün her sayfasında elem olup yaşanmalı


Aşk, kul için ne
müthiş bir ardır, feyz zerkeden fartır
Lahzanın halinde kal ettiren nazar, rıza için şiardır

Şekliyet nefsin
hülyasında ki hezeyandır, edep haktır
Hukukunu bilmeyen kul nasıl aşkı hakkıyla anlayacak

Sevdasıyla say yapıp
dağlanacaktır, arayışta fırsattır
Beyhudelik nefsin telakkisinde itibar edilen budalalıktır


Devlet-i aliyi idare
eden zevat, hesaptan ari değildir
Halkı için hakkı ve hukuku tesis eden can niye ülfetlidir

Milleti millet yapan
vecd ve şacaat nereden gelmektedir
İnancı olmayan bir halk, kul ve köle olmak için hedeftir

Nefsin harında
hınç ve hırsına yenilen aciz ve ne sefildir
Kolluk kuvvetleri hak ve hakikati görmeyen acizlermidir


Medeniyetin beşiği diyor,
uluorta nara atıp kaçıyorlardı
Parisin sevdasına hülyaya dalıp, aidiyetini unutuyorlardı

Halkı hakir görerek,
utanmadan cehillikle suçluyorlardı
Tefrikanın kucağına oturup, hükümran eda ile konuşuyor

Rezaleti örtbas
etmek için futursuzca niye çırpınıyorlardı
Ne kadar sömürü ve işgaller varsa, onunla övünüyorlardı


Ey yurdumun zerresinde
ecdadının kanıyla nefes alan can
Bir bak geriye ne kaldı ecdadından ruh ve kalbin adına an

Niye milletler iman
kalesi olup yenilmez, onun aşkıyle yan
Nardan korkma, edepten uzaksan hiç kal edipte vakti alma

Ruhundan nükseden
aşk ve sevdanın halinden hiç usanma
Hak ve hakikatin vecdi için emeğinden uzaklaşma aşk yaşa



Mustafa CİLASUN