Baksam utanacak, dokunsam kaybolacak, küçük narin kır çiçekleri
Yeşilin üzerine beneklenmiş kırmızı, sarı, mavi
Yürüsem üzerinde kırılacak, tutsam darılacak, kimsesiz, kimseye sessiz kır çiçekleri
Bir şeker tadında kırmızı, koşsam peşinden yakalayamam ki
Alsam elime yok olacak sanki

Dokunmasınlar sana ,sen hep uzak yaşa zamana, ve umutsuzluğa
Bilme sen kırgınlığı, terk edilmeyi, ve ölümü
Bilme sen acıların en büyüğünü
Sevilmemeyi

Kır çiçekleri ince dallı, yağmur tadında mavilik sükunetinde
Görülmez renkleri karanlığın gizleyen pencelerinde.
Sana kimler kıyar, kimler yolar sevgini ve neşeni
Kimler kıyar renklerine, ulaşılmaz düşlerine
Umutlar saçan gülüşlerine

Perdelerini çekip kapama camlarını, yaşamaya vakit var daha
Serin bir huzur verir endamın görebilen gözlere
Kaybolup gitme, kirli şehir yerlerinde
Kuruyup gitme, kirli nefesinde kötülerin
Muhtaçken sana çocuklar çekip gitme, kal biraz yarınlar içinde