Koskoca bir çınardım dallarımda kuşlarla,
Bir yel esti savruldum, bilmediğim yerlere.
Yaşadıkça öğrendim gözümdeki yaşlarla.
Ne kadar da zalimmiş şu gurbet dedikleri!

İçim gider görünce kardeşler yanyanaysa,
İyi günde zor günde her daim cancanaysa,
Ağlarım bakıp bakıp ya bu nispet banaysa?
Ne kadar da zalimmiş şu gurbet dedikleri!

Kader benle ne zorun attın gurbet eline,
Bir başıma koydun da döndüm yaban geline,
Mendil tutan olmaz mı gözlerimin seline,
Ne kadar da zalimmiş şu gurbet dedikleri!

Analı babalısın ama öksüzsün işte,
Boynun hep bükük kalır, geçmez boğazdan aş da,
Kimler görsün halimi alem işte uğraşta .
Ne kadar da zalimmiş şu gurbet dedikleri!

Dost sanıp sarıldığım çıktı zehirli yılan,
O kardeş saydığımdır gönlümü mahzun kılan ,
Gene ben oldum işte boynu bükülüp kalan.
Ne kadar da zalimmiş şu gurbet dedikleri!

Muhtaçtım bir nefese olmadı halim bilen,
Bir silgi verin dostlar şu gurbeti de silen.
Kalmasın şu dünyada dalsız budaksız solan,
Ne kadar da zalimmiş şu gurbet dedikleri!

Yüzüme gülüp gülüp hep kuyumu kazdılar,
Dedikodularıyla senaryolar yazdılar,
Böyle komşuluk olmaz, ben sustukça azdılar.
Ne kadar da zalimmiş şu gurbet dedikleri!

Kapattım kapıları kimseler giremesin,
Gönül bağımdan gülü hoyratça deremesin,
Gizledim gözyaşımı yılanlar göremesin (!)
Ne kadar da zalimmiş şu gurbet dedikleri...

Sessiz Peri