Yokluğun içimi acıtıyor
Sessiz gemiler geçiyor
Cam kırıklı yüreğimin taa ortasından
Avuçlarıma yalnızlığın kanı doluyor
Sensizlik yazılsa da yarınlara
Sırtımdan zaman vursa da insafsızca
Ciğerime ayrılığın közü düşsede
Verdiğim sözden dönmeyeceğim

Gitmelisin benden ve bu şehirden
Yürümeyen bu aşk kanatıyor ikimizi de

Canımda candar yaptığım seni
Yakmayı göze alarak
Git dedim hadi git artık sevgili
Çek düşlerimden ellerini
Acımadan basıp geçiyorsun yüreğimden
Her geldiğinde canımın yarasına
Kırık hançer gibi saplanıyorsun
Tebessümüm bu yüzden donuk dudak kıvrımlarımda

Nefesim kesilene kadar
Sahile vuran dalgalarda ıslanmak istiyorum delice

Birbirimize doğduğumuz ilk gün üzerimde olan
Yırtık kot pantolon balıkçı yaka yeşil kazak var üstümde
Saçlarımı toplayınca kızıyordun ya
Sana inat at kuyruğu yapıyorum
Uzun alev saçlarımı

Birlikte üşümek için yürüyorum sessizce
Senli günlerimi vurmaya
Hayallerimi suya bırakmaya gidiyorum
Deniz kenarına
Sokaklar yağmur kokuyor
Hüzün bulutları dolanıyor
Sol yanımı rahat bırakmıyorsun
İçime dolmasın yosun kokun diye
Denizin çok sevdiğim iyot kokusunu
Doyasıya çekmiyorum içime

’’Gözlerine ağlamak bu kadar mı yakışır bir kadının’’ diyen sesini özlemedim ki
Yağan yağmur ıslatıyor yanaklarımı
Öylesine ağlıyorum işte
Yalandan
Ölesiye hasretim değilsin
Her gün çoğalmıyorsun bende
Düşlerimde bile sana düşmüyor gözlerim hiç sevinme
Tutku değil gerçek aşk sızısı içimi kanatan
Yitirilmiş güzel günlere duyulan özlem
Bu yangının adı pay çıkarma kendine
Kalem kendiliğinden yazıyor

Tut ki kalbime yanlışlıkla sıkılmış kör bir kurşunsun
Çıkarılması da kalması da tehlikeli
Bir mermi çekirdeği say kendini yüreğimde

Nefes aldıkça canımı yakan
Ölümcül yaramsın
Biraz kan/arsın içimde
O kadar

DENİZ_DERYA35