Yürek yarasını sanma kapanır.

Günler, aylar değil geçse seneler.

Gönül bu hayatı öğrendim sanır.

Halbuki ateşten dondu geceler.



Dünya çile hane, fikir de keder.

Düşünce, düşünce ayak altına.

Aklım bu düşüşe bilmem ki ne der.

Dostlar seyre dalar gönül haltına.



Hep başkası için geçince ömrüm.

Kendi hayatıma zaman kalmadı.

Mutluluk beklerken çektiğim cürüm.

Kederin gönülde huzur mu adı?



Susmak bazı zaman çok şey anlatır.

Bir bakış bir sözün yolunu açar.

O söz gönlü yakar gözü ağlatır.

Umutlar tükenir kalınca naçar.



Ömrüm son baharda vakit daraldı.

Pişmanlık ne fayda, eyvah ne fayda.

Son yolcudan bana bir selam kaldı.

Umutlar tükendi geçerken kayda.



Duygular serseri akıl başıboş.

Gönül son viraj da ilerisi yar.

Umudu kaçırdım ellerim bomboş.

Çıkmayan sesimi bilmem kim duyar.



02/06/2010 Yaşar TAŞKESEN