Kaderin benden hep elini çektiği yerdeyim,
hemen uçurumun kenarında,üstelik bir de yalnız başınayım.
acılarımın dem alıp depreştiği gün bu gün diyorum
aklıma getirdiklerim neredesiniz.....

ben yoldan geçerken ayaklarınızı uzatıpda bana çelme attığınız,
sokağın köşesini bile dönmeme fırsat vermeyen dostlarım.
gözümün önüne bir gelip bir gittiğinizden haberiniz varmı
önümden gelip geçirdiklerim......


Acımasız hayatamı inandım.Yoksa dost diye sarıldıklarımamı aldandım.
Gökyüzünde kayan yıldızlaramı,avucumun içinden kayıp giden elleremi
yandım ben ,taş basarken dövünüp durdum dizlerime.
aklımdan hiç çıkmayanlar neredesiniz........

ben masumiyeti işlemişken yüreğimin hassas yerine sen yokken.
haykırışmalarım sağır, bağrışmalarım kördü. sana gelmeye çalışırken,
gözlerimede mil çektiler kara zindanların soğuk duvarlarında üşürken
Biz yine geleceğiz diyerek çekip gidenler........


Anlatmıyor maziyi size de küstü takvim yaprakları değilmi,
kuruyan bir gülün dalında duramayan yaprakların huzursuzluğu
size uğramadımı yakmadımı yüreklerinizi bu umursamamazlıklar.
çekip elini benden gidenler.........!!!

düşmüyor değilmi hiç donan gözlerinizden bir damla yaş.
kızarmadı göz bebekleriniz kan çanağına dönmedi ben gibi
yüzünüzde pişmanlıkdan bir eser bulamadım gayet mutlusunuz
dar günümde beni bende bırakıpda gidenlerim.....


hasan kaya.
mersin-2011





.