İkansızlığı öğrendim çaresizce
Ve ağlayarak sessizce.
Sensizliği kendime yakıştıramadım bir türlü
İsmini sessizliğe..
Ama başka çarem yoktu sensiz kalmaktan
Adını sessizce mırıldanmaktan...
Sildim kalbimden seninle ilgili herşeyi;
Gözlerimden okunmasın diye
Sonra rüyalarımın tam ortasına yazdım sildiklerimi;
Hiç kaybetmeyim diye bendeki seni...
Hani demişler ya;
’ne seninle nede sensiz’
Tam öyleyim işte bende...
Ne görmem mümkünken açabiliyorum gözlerimi,
Nede duyurmam mümkünken söyleyebiliyorum içimdekileri...
Ve sensiz de olamıyorum;
Gülüşünü seyrederken hayallerimde,
Dalıyorum senli düşlere
Ve uyanıyorun senden kalma hissiz bir tebessümle.
sonu yok bu dünyanın sen yoksun biliyorum
sanki hapdsolundum
içinden çıkıp gidemiyorum


m.m.