Hiç ağlamadım içime gömerek inadını,
Sormadım ben sebepsiz gidişini senden sonra,
Ayrılıklar düşürmedi dudağıma yâdını,
Değmedi elime başka el bil ki senden sonra.

Nazının mağlubiyetini tattı yalnızlığım,
Bir köşede gözlerini yumarken ıssızlığım,
Gölgeler gibi düştü peşime kararsızlığım,
Siyaha çaldı umutlarım sahi senden sonra.

Mevsimlerim şaşırdı güneşime bulut çöktü,
Kavruldu hissiyatım yağmurlarım katran döktü,
Sevmelerimin çatısını deli poyraz söktü!
Tutunamadım direğim savruldum senden sonra.

Bilmedim sevmeyi beceremedim kal demeyi,
Unuttu bu bitkin çehrem haftalardır gülmeyi,
El vermedi yüreğim yırtık resmini vermeyi,
Yapboz oldu elimde fotoğrafın senden sonra.

Feveranım halisane niyetim kırmak değil,
Sırılsıklam derdimle ortada kaldım sefil,
Bana inanmazsan anamın gözyaşıdır kefil,
Dillere düştüm çıkmazım çok artık senden sonra.

Bu muydu reva böyle mi olacaktı kaderim,
Ben acılarla depreşirken sen mutlu ol derim,
Şüphe etme içimdeki hasletleri silerim,
Bırakırım yazmayı çekilirim senden sonra.

Yaşadığımı sanma ölü bir şairim artık,
Mısralarım beynimi kemiren vahşi yaratık,
Gönlümün ücrasında hatıralarımdır satılık,
Kalakaldım ellerimde hüzünle senden sonra.